Het laatste verslag vanuit de Filipijnen!

Hallo lieve lezers.
Dit is alweer mijn laatste reisverslag uit de Filipijnen. Ik zal jullie mijn verhaal over de laatste weken vertellen.

De week van 2 t/m 8 juni.
De anniversary week is begonnen! Deze week vieren ze het 35 jaar bestaan van het ziekenhuis.
Omdat het dit jaar een speciaal jaar is heeft Ruben 6 stellen de kans gegeven deze eerste dag te gaan trouwen op zijn kosten. Dus maandags was het de grote dag.
Al vroeg stonden we allemaal klaar met de sport en HAN studenten, in ons speciaal gemaakte blauwe shirt. Natuurlijk duurde het weer even voor we konden vertrekken maar dat zijn we inmiddels wel gewent hier.
Het hele ziekenhuis stond op z'n kop. Overal was muziek en in de grote loods stonden heel veel tafels met een mooi podium voor de stellen.
Het was een hele warme dag ook in de kerk was het bloed heet maar het was echt heel leuk om deze bruiloften mee te kunnen maken. Het was leuk om zo het personeel van het ziekenhuis eens in andere kleding enzo te zien. Na de bruiloft was er een receptie met lunch in de loods. Het was echt erg gezellig en je zag aan de stellen dat ze een leuke dag hebben.
Na de lunch moest iedereen zichzelf langzaam aan gaan klaarmaken want die avond was het natuurlijk feest. Ook moesten de meiden van de sport zich gaan klaarmaken natuurlijk want in de avond was ook de Miss verkiezing! Wat een happening is dit zeg! Ze nemen het hele gebeuren bloed serieus hier in het ziekenhuis. De Filipijnse meiden zijn helemaal opgetut in allemaal kleren en hebben allemaal shows enzo, kortom het was heel erg leuk en vooral lachwekkend! Uiteindelijk heeft Fatiha, een meisje van de HAN gewonnen.
Na de verkiezing was het zoals gewoonlijk weer een groot feest met veel rum, echt heel gezellig maar wij moesten de volgende dag gewoon naar het weeshuis in Davao. Dus het werd geen latertje.
Het weeshuis in Davao is een plaats waar ouders hun kinderen heen kunnen brengen als ze hun kindje niet meer kunnen verzorgen. Er zitten in totaal 35 kinderen, waarvan er een aantal gehandicapt zijn. Ik heb het hier erg naar zijn zin gehad. Er waren een aantal nonnen en verzorgers waarvan we gewoon alles mochten doen. We hebben dus met de meiden even lekker met de baby'tjes kunnen spelen en knuffelen. Ook hebben we ze veel in bad kunnen doen en eten kunnen geven. Jullie begrijpen denk ik wel dat we na een paar uur met het kindje op schoot in slaap zijn gevallen haha, we waren helemaal kapot.

Vrijdags was het de dag van de bbq van al de studenten. We hadden alle taken verdeelt onder sport, de HAN en ons. Het was die dag nog Een heel geregel om alles geregeld te hebben maar het is gelukt. Alle spullen waren aangekomen dus we konden alles gaan versieren en de tafels en stoelen klaar gaan zetten. Het was een hele klus maar wel echt super leuk! Het zag er nog redelijk gezellig uit aangezien het in een grote loods was en er was een muziekinstallatie, dus dat beloofde een goede avond te worden. Het was deze avond ook het afscheidsfeest van de HAN want die vertrokken iets eerder dan ons.
Toen iedereen er was en het personeel binnen was konden we gaan eten. Er was heerlijk eten en de HAN had voor heerlijke salades gezorgd waar we al weken naar snakte! Ik heb prima gegeten. Na het eten gingen de lampen uit en de discolichten aan, het werd een groot feest!
Natuurlijk kon de Nederlandse muziek niet ontbreken! Het feest was echt top, we hebben veel gedanst, want dat kunnen ze hier als de beste. Het ging door tot de vroege uurtjes en we kunnen zeggen dat het een geslaagde avond is geworden!
De volgende dag zijn we lekker een dagje met de meiden van onze groep en Sofie gaan shoppen in Lanang, dit is Een grote Shopping Mall in Davao. We hebben aardig wat kleren en spulletjes in kunnen slaan, kortom een geslaagd dagje shoppen! 'S avonds hebben we lekker zitten smullen bij de bonte koe, dit maakte de dag helemaal compleet.
En om de week helemaal top af te maken zijn we op zondag met z'n alle gaan raften.
Wat was dit gaaf!! We gingen met 2 boten de rivier op. Het was echt zo leuk. We zij. Er allemaal wel een aantal keer uit gegaan. Op het einde was er een stuk rivier wat een stuk wilder was en ik kreeg het toch wel wat benauwder toen hij vroeg om alle zwemvesten goed vast te maken en alles te controleren hahaha. Natuurlijk vlogen we er allemaal op het onverwachtste stuk af maar ik heb me helemaal dood gelachen en we waren allemaal heel dus het was helemaal geweldig!.
Diezelfde avond hebben we nog een hapje gegeten met Hans en Sofie, helaas was dit alweer de laatste avond want ze vertrekken maandag weer naar Nederland.
Die weken zijn ook zo snel gegaan, het was heel erg gezellig en ik vond het best jammer dat ze weer naar huis gingen.
Dit was een drukke maar wel een toffe week!

De week van 9 t/m 15juni.
9juni was natuurlijk de verjaardag van anouk! 'S morgens hebben we de cadeautjes gegeven, gezongen en taart gegeten. Gelukkig voelde ze zich nog een beetje jarig vandaag ook al zit je aan de andere kant van de wereld. We hadden der verrast met een partypopper, waarna het natuurlijk een grote zooi is in het huisje en we nog steeds snippers tegenkomen, maar het was leuk!
'S middags hebben we een dansje opgenomen met de weeskinderen. Dezelfde als we met de kinderen in Nederland hebben gedaan. Het was zo mooi om te zien dat ze hier net zo goed de Nederlandse tekst meezingen! We hadden de tranen in onze ogen staan, echt heel erg lief.
Dinsdags was het de dag om ons visum te gaan verlengen. Al vroeg zijn we vertrokken omdat we al zoiets hadden van als het allemaal op z'n Filipijns gaat dan duurt het wel even. Niemand wist waar het precies was, het was dus al een heel avontuur om er te komen.
Na een paar uur had ik al pasfoto's gemaakt en waren we al onze andere visa's gaan kopiëren maar we hadden uiteindelijk ons paspoort met het verlengde visum in handen. We konden weer lekker naar huis en Jolein en ik moesten die avond weer terug naar Davao om uniformen te gaan halen van ons actie geld. We gingen samen met de vrouw van het weeshuis.
We hebben besloten om elk kind een nieuw uniform met schoenen en ondergoed te geven.
Dan begrijp je natuurlijk wel dat het even duurt als je voor 16 kinderen dit moet gaan halen! We zijn pas bij sluitingstijd weer terug gegaan en waren pas laat thuis want het verkeer stond ook nog helemaal vast.
De volgende dag hebben we lekker rustig aan gedaan en zijn gaan zwemmen. Die avond was het natuurlijk tijd om te gaan skypen met het thuisfront want Boudewyn kreeg de uitslag van z'n examens. Samen met anouk hebben we lang moeten wachten maar uiteindelijk na een uur werd hij eindelijk gebeld! We zaten inmiddels al met z'n 6e te kijken op het scherm, het was te zenuwslopend haha. Gelukkig was het positief nieuws en is hij geslaagd! Na mijn cadeautje te hebben zien verschijnen was het weer tijd om te gaan slapen want ik en Anouk gingen de volgende dag een weekendje naar Mati.

Mati, dit is Een groot avontuur van 1 nacht geworden! Bereid je maar vast voor want dit is me een verhaal!
'S morgens hebben we samen met Steef en Demi de taxi naar Mati genomen. Zij wilde ook een weekend terug dus we zijn maar samen tegelijk vertrokken. Dit is best een tijdje rijden, ongeveer 3,5 uur. Het was weer een route met veel gehobbel en gebobbel maar uiteindelijk kwamen we aan in het blue bliss resort. Na een tijdje onderhandelen en overleggen hadden we uiteindelijk voor een paar dagen een suites. We waren helemaal gelukkig natuurlijk want Anouk en Ik zagen dit wel zitten, het was een heerlijke kamer (dachten we). We hebben onze spullen gedumpt en onze bikini aan gedaan om heerlijk op een bedje aan het zwembad te gaan liggen. Na wat zonnen en bijslapen hebben we in het restaurant wat gegeten en zijn toen heerlijk in onze pyjama op de bank gaan zitten. Na lekker een beetje bijgekletst te hebben en foto's te hebben gekeken van hier en van de afgelopen jaren waren we van plan te gaan slapen. Hier begint ons avontuur. Rond half 11 lagen we weg te dutten en toen viel de stroom uit, dus ook de airco. Binnen no time was het dus heet in de kamer. Anouk kon het niet houden dus die ging even bij de receptie kijken, ze was binnen een paar minuten weer terug want op het hele terrein was niemand te bekennen. Na weer een poging tot slapen (dat mij gelukt was) heeft Anouk mij met veel moeite wakker kunnen krijgen omdat ze het niet meer hield. Op dit moment hoorde ik iets en dit was dus niet Anouk.... Nou dan raad je het wel, allebei met onze lampjes van de telefoon schijnen tussen de chipszakken en daar zat het hoor een mega grote kakkerlak. Dus wij zijn heel snel uit bed gekomen om nog een rondje te gaan lopen om iemand te vinden die of de stroom kon maken of insectenspray had. Nou naar 3 kwartier zoeken waren er eindelijk mensen die ons konden helpen omdat ze tenminste een woordje Engels spraken. Het meisje van het stel was zelf ook als de dood voor kakkerlakken maar de jongen zou dit wel even gaan opruimen. Nou niet dus, toen hij het beest zag en bleek dat er nog meer zaten was het zo afgelopen. We zijn maar op zoek gegaan naar de spray. Ondertussen waren Steef en Demi van onze herrie ook maar eens gaan kijken en die waren ze dus ook al tegen gekomen waarna we ze dus ook buiten tegen kwamen.
Vlak daarna kwam er eindelijk iemand met insectenspray, dus wij helemaal gelukkig en vol goede moed de kamers bevrijden van die vieze beesten. Na elke spray kwamen we we achter dat er in elke hoek wel een zat en bijna een hele bus verder kwamen we ook nog een giftige duizendpoot van zeker 20cm (als het niet groter is) onder het bed tegen. Hierna hebben we meteen ons overlevingspakket gepakt en zijn op de bedjes bij het zwembad gaan liggen.
Hiermee was dit hele gebeuren nog niet afgelopen hoor denk dat maar niet te snel haha.
Met Anouk haar goede ideeën hebben we van ons laken een slaapzak gemaakt en zijn hierin gaan zitten omdat we de emergency lights hadden meegenomen kwamen er allemaal kleine torretjes op af, nou ik lig niet er waren er opeens honderden. Maar we hadden onze slaapzakken dus we waren er helemaal klaar voor! Op de bedjes en onder de parasol waren we van plan een poging te gaan doen om te gaan slapen maar dit was ons niet gegund. Na 5 minuutjes begon het te regenen mja wij denken we liggen hier veilig voor die paar druppels , maar dit bleek toch een fikse Filipijnse regenbui te worden. Dus wij hebben onze spullen weer verhuisd naar de overkapping en zijn hier maar liggen. Anouk en ik op de matrasjes en demi en Steef op de tafel. Nou toen hadden we het ook prima op onze matrasjes van het ligbedje. Hier hadden we ook nog bezoek van ons huisdier Vladje, deze vleermuis woont dus boven ons bedje en moest natuurlijk ook zijn behoeftes doen. Dus na heel veel lachen en weer een verplaatsing na een paar meter verder hebben we uiteindelijk toch nog 1 uurtje kunnen slapen want om 6 uur 's morgens kwam de taxi ons ophalen uit dit krot van een hotel hahaha. We hebben echt heel veel gelachen, soms was t even eng maar we kunnen er wel heel leuk op terug kijken.
De rest van het weekend hebben we in een heerlijk hotel in Davao gezeten. Het was heerlijk luxe en een top zwembad erbij dus we hebben ons hier goed vermaakt.
We zijn nog lekker wezen shoppen en gaan eten en we zijn nog naar het Edenparc geweest.
Dit is een groot natuurpark waar veel dingen te zien en te doen zijn.
We hebben een tour door het park gehad en zijn in een vlindertuin geweest waar we echt nog nooit in ons leven zoveel vlinders gezien hebben. Ook zijn we weer van een zipline gegaan, dit was natuurlijk wel leuk om wat actie te hebben. Op de terugweg moest onze taxi nog aangeduwd worden omdat hij niet meer wilde starten hahaha. Ja, tis ons erg gegund dit weekend! We hebben in de avonden zitten smullen bij de bonte koe en een Italiaans restaurant. Ook hebben we een avond bij het skyline restaurant gegeten. Dit is een restaurant bovenop een berg, hier heb je heel ver uitzicht over Davao. Dit was natuurlijk kei mooi en vooral 's avonds met alle lampjes van de stad.
En natuurlijk hebben we wekker gezet 's nachts om 3 uur om de wedstrijd Spanje-Nederland te gaan kijken in de Boederij!! Dit is een Nederlandse kroeg in Davao. Dit was net zoals bij jullie in Nederland super spannend en leuk! We zaten netjes in het oranje met een drankje, bitterhapjes en wat andere Nederlanders klaar om de super mooie wedstrijd te zien.
De maandag waren we weer terug in Calinan en hebben hier onze spulletjes weer uitgepakt.
Ik was die avond erg moe maar er kwam ineens een operatie van een kindje van 6 maanden met een obstructie in de darmen en dit wilde ik natuurlijk niet missen!
Dit heb ik die avond dus ook nog gekeken en toen was het eindelijk tijd om te gaan slapen. Nou dit was dus een weekendje vol met spannende dingen!

De week van 16 t/m 22 juni.
De laatste week is aangebroken. En we hebben nog zoveel om te doen. Ik kijk er langzaam naar uit om weer naar huis te gaan maar ik had nog zoveel dingen hier graag willen zien en doen. Maar helaas is daar geen tijd meer voor. We hebben deze week veel dingen als voorbereiding voor ons vertrek gedaan.
De woensdag hebben we een paar uur foto's zitten selecteren voor het fotoboek als afscheidscadeautje aan Ruben, Helen en het andere personeel. Die avond hadden we het afscheid in het weeshuis bij het ziekenhuis, niet die in Davao. Dit was echt geweldig, wat een kinderen en wat kunnen ze goed zingen! Ze hebben wat nummers gezongen voor ons en we hebben allemaal een zelfgemaakte ketting gekregen. Dit is een ketting die ze ook dragen in de stammen waar de kinderen vandaan komen. We kregen allemaal een zelfgetekende kaart waar van alles in stond over wat we allemaal met ze gedaan hebben. Na hun cadeautjes hebben we de kinderen de uniformen, schoenen etc. gegeven. Ze vonden ze prachtig en waren erg blij met de mooie nieuwe schoenen. Toen hebben we met de kinderen de versierde cake gegeten en afscheid genomen.
Donderdag en vrijdag zijn we vooral wezen shoppen en souvenirs gaan kopen. We hebben van ons overige actiegeld nog schooltassen voor alle weeskinderen gekocht en nog bloeddruk meters, een Weegschaal en mondmaskertjes voor de isolatie kamer. Ook hebben we voor het laatst inde bonte koe gegeten en nog een afscheidsetentje met Ruben en zijn vrouw Evelyn gehad.
Ook hebben we nog snel een filmpje gepakt in de IMAX bioscoop. Dit was ook we echt heel leuk! Keer wat anders haha.

Het is nu zondag en morgen 23 juni vliegen we met z'n alle naar Palawan. Dit is dus onze laatste echte dag in Calinan. De spullen staan inmiddels klaar voor vertrek.
Ik ga het hier echt wel missen en vind het ook jammer dat onze tijd hier al over is. Ik heb echt een top stage gehad en kijk er met veel plezier en geluk op terug. Ik mag denk ik wel zeggen dat het de tijd van me leven was en ik de mensen en de cultuur in Nederland zeker ga missen.
Natuurlijk kijk ik erg naar mijn vakantie in Palawan, Boracay en Thailand uit en ga ik hier zeker nog van genieten! Hier komt echt nog een verslag van online.
15 juli rond half 3 land ik als goed is weer op Schiphol in Nederland. Het zal wel weer erg wennen zijn aan de temperatuur en de snelheid van alles maar ik weet zeker dat ik dit wel zal waarderen haha!

Salamat Filipijnen en tot snel!